برق به عنوان یکی از مهم‌ترین ملزومات زندگی امروزه از جایگاه ویژه ای در بین مشترکان مختلف از جمله خانگی، تجاری، صنایع و … برخوردار است. اما همواره یکی از دغدغه‌های مشترکین و دولت تعیین تعرفه (قیمت) خرید برق است. دولت همواره یارانه سنگینی بابت انرژی پرداخت می‌کند. بر اساس آمار تقریبی می‌توان گفت دریافتی دولت از مشترکین بابت هزینه انرژی برق نیمی از هزینه انجام شده برای تولید آن را نیز پوشش نمی‌دهد. از سویی دیگر با توجه به اوضاع نابه‌سامان اقتصادی در کشور، دست دولت برای افزایش یا آزادسازی نرخ برق باز نیست. از همین رو تعیین تعرفه (قیمت) خرید برق اصلا کار ساده‌ای نیست.
دولت برای تعیین تعرفه (قیمت) خرید برق مشترکین را به ۵ دسته خانگی، مصارف عمومی، مصارف تولید (آب و کشاورزی)، مصارف تولید (صنعت و معدن) و سایر مصارف تقسیم‌بندی کرده است. با توجه به این تقسیم‌بندی تعرفه مجزایی برای هر دسته از مشترکین در نظر گرفته شده است. البته در هر یک از این تقسیم‌بندی‌ها بسته به شرایط مختلف از جمله دیماند، میزان مصرف، بازه زمانی مصرف، نوع و زمینه فعالیت مشترک و … تعرفه‌های برق متفاوتی وجود دارد.
به عنوان نمونه دولت با توجه به سهم زیاد صنایع در مصرف برق (حدود نیمی از برق تولیدی کشور) از یکسو و سهم پایین هزینه برق در قیمت تمام شده محصولات آن‌ها، تعرفه فروش برق به صنایع را بیشتر از تعرفه‌های مربوط به بخش کشاورزی اعلام کرده است. همچنین در بین صنایع، صنایع فولادی، پتروشیمی، پالایشگاه، فلزات مثل آلومینیوم و مس و … با توجه به درآمد ارزی آن‌ها متفاوت با سایر صنایع محاسبه می‌گردد. البته صنایع جهت تأمین برق خود با هزینه پایین‌تر می‌توانند به خرید برق از طریق انعقاد قرارداد دوجانبه با این شرکت اقدام کنند.
آخرین تعرفه (قیمت) خرید برق در تاریخ ۰۱ آبان ۱۴۰۲ توسط وزارت نیرو اعلام و از اول اسفند همان سال لازم‌الاجرا گردید.
